Daha kaç yaşındaydılar? Yeni mi basmışlardı yirmilerine? Bıyıklarına tarak geçer miydi? Sabahın nurunda kalkıp gecenin bir vaktinde mi gelirlerdi evlerine? Ya da bütün gün nöbet mi tutarlardı gurbet ellerinde?

“Baba, ana! Ben polis olacağım. Bu vatanı canım pahasına, kanım pahasına koruyacağım. Maaşı da iyi hem, geçinir giderim.’’ derken ölüme mi gitmek istemişlerdi? Kalleşçe gelen bir ölüm için mi kurmuşlardı tüm hayallerini? Bir evleri olacaktı, bir sevdikleri, belki bir kız ya da bir erkek evlatları. Bankadan kredi çekip en fiyakalı arabaları alacaklardı belki. “Yavaş yavaş maaştan öderim.” diyeceklerdi. Ya da ailelerine her ay para göndereceklerdi keselerinden kısıp. Dostları aradı mı “Kardeşim sıkıştım.” diye, hiç çekinmeden ellerini ceplerine atacaklardı.
Beşiktaşlılar vardı belki içlerinde. Atılan golden sonra şöyle derinden bir “Gol be!” diye bağırıp Galatasaraylı, Fenerli kardeşlerini kızdıracaklardı. Maçtan sonra iki ekmek alıp “Acıktık devrem, gel bir menemen yapayım da yiyelim bizim fakirhanede.” diyeceklerdi. Soğuktan tir tir titrerken, evlerine gidip kanepeye uzanma hayali kurmuşlardı belki? Milyonlar alan topçuların fakir bekçileriydi bizimkiler. Ama gönüllerinde zenginlik vardı.
Vicdanlıydılar da ha. Üşüyen, acıkan bir çocuk gördüler mi gidip karnını doyururlardı. Kardeşi ay sonunu getiremeyince “Gel bugün yemek benden olsun.” derlerdi. Yüreklilerdi de ha. Kargaşa çıktı mı en önde beklerdi Bizim Çocuklar. “Patlama olacak!” deseler, yine de orda beklerlerdi. Kaşlarını çatıp “Gelin!” derlerdi.
Vatan sevdalısıydı Bizim Çocuklar. Parasında falan değillerdi işin. Vatan söz konusu oldu mu ölüme meydan okurlardı. Sonra mı? Sonrası yok. Sonrası bitti. Paramparça bedenler, paramparça yürekler, paramparça aileler, anneler, babalar, eşler, kardeşler… Sonrası yok, kavruldu ciğerler. Hem de öyle böyle değil!
Bu yangın bize Cehennem’i yaşatır da, adımız gibi eminiz ki Cennet’tedir Bizim Çocuklar…
10 Aralık 2016 tarihinde Beşiktaş’ta gerçekleştirilen alçak terör saldırısında şehadete yürüyen arkadaşlarımızı rahmet ve minnetle anıyoruz.

Ruhları şad, makamları âli olsun.